ANALYSE-HET BELANG VAN POLITIEKE CONCENSUS BIJ DE AANNAME VAN DE ANTI CORRUPTIE WET

In de Nationale Assemblee hebben alle fracties van politieke partijen die daar vertegenwoordigt zijn, donderdagavond voor wat genoemd wordt de ‘No nonsens’ anti corruptie wet gestemd.

De behandeling van deze wet heeft heel wat voeten in de aarde gekost en zijn als nooit te voren corruptie schandalen tot zelfs voor de onafhankelijkheid in 1975, van de verschillende regeringen binnenste buiten gekeerd. De fracties van de Nationale democratische Partij (NDP) en die van de Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP), stonden het scherpst tegenover elkaar. De verwachting had kunnen zijn dat op basis van die felheid van de debatten de wet of niet zou worden aangenomen of wel, maar dan met een minimale meerderheid. Moet hier het spreekwoord de muis heeft een olifant gebaard worden omgekeerd of is hier sprake van een sublieme manier van politieke consensus?

Van NDP-parlementariër Rachied Dhoekie kan van alles worden gezegd. De man doet wel eens veel te scherpe uitspraken zonder geleidde, is rap van tong en niet altijd netjes tegenover degenen die hij bespreekt. Soms is het maar het beste hem niet al te serieus te nemen. Maar het is zijn opmerkelijke uitspraak enkele uren voordat de wet zou worden aangenomen dat, het goed keuren van deze anti corruptie wet maar een politieke stunt is en de wet eigenlijk niets voorstelt, de wenkbrauwen doet fronsen.

Overigens heeft zijn fractieleider André Misieka onomwonden gezegd het vooral niet met hem eens te zijn. Doekhie heeft bij vrijwel elke behandeling van de wet tot vervelends toe de degens gekruist met de oppositie die elke gelegenheid te baat nam om de regeringen Bouterse 1 en Bouterse 2 van alles en nog wat te beschuldigen. Het zou een heel boekwerk vergen om de vele corruptiegevallen die door de oppositie in de afgelopen zeven jaar met felheid zijn aangekaard neer te pennen. Steeds weer wisten vooral de VHP-parlementariërs Mahinder Jogi en Asiskoemar Gajadien op de proppen te komen met vermeend bewijsmateriaal. In alle gevallen zou het gaan om corruptie waarbij soms miljoenen SRD’s of miljoenen buitenlandse valuta mee gemoeid is gegaan. In andere gevallen zou het gaan om het faciliteren van partijloyalisten.

Bekend zijn de kwesties rond de opgepimpte wagen van ex minister Ramon abrahams van Openbare Werken en het financieel funest beleid dat hij daar heeft gevoerd. De kwestie van de voormalige onder minister en zakenman Mahender Gopi die 69 hectare grond kreeg uit de concessie van Bruynzeel, de vele gronduitgiftes aan politieke loyalisten, de vele financiële schandalen van corruptie en verspilling die volgens de oppositie de werkelijke reden zijn gewest van de crises, Het corruptieschandaal bij de Energie Bedrijven Suriname (EBS) waarover het voormalig parlementslid van de NPS, Arthur Tjin A –Tsoi  een lijvig rapport heeft ingediend bij het openbaar ministerie. Tijdens de recente behandeling van de begroting toen door de oppositie weer het corruptiegevoelig beleid van de regering Bouterse aan de kaart werd gesteld, is onomwonden gesteld dat het regeer team van de president niets anders is dan een stelletje boeven bij elkaar.

Anderzijds is de coalitie er ook niet zuinig mee geweest in haar repliek de oppositie duidelijk te maken dat die uit hetzelfde hout gesneden is als . Niemand anders dan president Desi Bouterse merkte zei de verkiezingscampagne in 2015 dat als hij wil, hij de helft van VHP kan laten opsluiten.

Hij schermde met een rapport dat er zou bestaan. Het was Doekie die de afgelopen dagen, zwaaiend met het rapport in het parlement weer eens de VHP en haar voormalige Nieuw Front partners striemde. Op een van de vergaderingen kwam Doekhie ‘gevechtsklaar’ met een doos vol documenten over corrupte gevallen die zijn gepleegd door de oppositie in de regeerperioden van het nieuw Front. De verdwijning van drugsvangsten, toewijzingen van honderden hectare grond en de vele corrupte praktijken die zich hebben voorgedaan op het ministerie van Openbare Werken met het toewijzen van publieke werken aan Nieuw Front-ers voor exorbitant hoge bedragen.  Het opmerkelijk geval van de afgelopen weken waarin Doekhie  VHP- parlementariër Krishna Mathoera besprak, die zich aan zeer ernstige vergrijpen en corruptie zou hebben schuldig gemaakt in haar functie als voormalig commissaris van politie, tot zelf betrokkenheid in een geval van moord liegen er niet om. Niet een van de gevallen met uitzondering van enkelen waarvan de uitkomst weliswaar een doofpot karakter zal krijgen, is aangepakt. Hier wordt niet gepleit dat in onze kleine samenleving alle politici in het gevang worden gestopt, hoewel dat misschien de redding van het land zou betekenen, maar dat tenminste de onterecht verkregen gelden en materieel terug worden gegeven aan de samenleving.

Concensus
Het zou een utopische verwachting zijn dat de wet met terugwerkende kracht zou worden aangenomen. Daar zijn de politici in het parlement zich goed van bewust. Het zou zelf een politieke naïviteit heten als onder deze omstandigheden, waarin zowel oppositie, coalitie en hun partijloyalisten zich bevinden, dat zou worden doorgedrukt.

Als de corruptiegevallen waarover zoveel tam tam is gemaakt allemaal onderzocht worden en op waarheid berusten, zal niet alleen de helft van de Orange partij in het gevang belanden, maar zal het een ware’ mamio’ vertoning zijn van politieke kleuren, inclusief paars, die uitpuilen in de Surinaamse gevangenissen.

In dat geval is de politieke consensus maar al te begrijpelijk.

In de politiek moet consensus vooral geen negatief etiket krijgen. Het is wel het belang waarover consensus wordt bereikt. In Nederland wordt al maanden gezocht naar politieke consensus voor het vormen van een regering. Daar zijn het de politieke idealen die gewicht geven aan de reden waarom die consensus, maar dan in nationaal belang het gewicht geven. In het geval van de anti corruptie wet mag gerust ervan worden uitgegaan dat wat de politiek in de weegschaal heeft gelegd zeker niet te maken heeft met het nationaal belang, maar met puur partij politieke – en persoonlijke belangen. Noem het maar, ‘we vegen met deze wet allemaal onze smerige politieke billen schoon en beloven plechtig dat we voortaan netjes zullen zijn. Tegelijkertijd is het onze politieke plicht dat wij een instrument hebben om de corruptie die deze samenleving, door ons toedoen, in haar greep heeft daartegen te beschermen’..’Een streep er onder en een schone lei, leve de no nonsens en sero tolerance anti corruptie wet.

UNITEDNEWS|WILFRED LEEUWIN