DOSSIER CORONA : VERWARRING STICHTENDE CIJFERS
Ingezonden: Jef.crab
Meten is weten en cijfers liegen niet. Twee gouden fundamenten uit de wetenschap. Maar afhankelijk van hoe cijfers worden voorgesteld, kan je een zeer vertekend beeld van een situatie krijgen.
Neem bijvoorbeeld temperatuur en neerslag. Je hoeft geen klimatoloog te zijn om te merken dat het tegenwoordig al lang voor de grote droge tijd heel heet wordt – a son pepre – en dat het, ook wel eens buiten de regentijd, soms bakken water giet en foto e soengoe. In EU-landen noteren we nu elke zomer nieuwe hitterecords. Bijna iedereen merkt de klimaatsverandering. Nochtans zou je, op basis van gemiddelden, kunnen concluderen dat er zo goed als niets veranderd is. Want terwijl op bepaalde zomerdagen de temperatuur wel 10 of meer graden hoger kan liggen dan normaal, is het gemiddelde over een maand of jaar vaak minder dan 1 graad met voorbije eeuwen.
Die benadering van gemiddelden lag trouwens mee aan de basis van het feit dat er sinds de eerste signalen over een nakende, alarmerende klimaatsverandering (Union of Concerned Scientists 1996) door de politiek geen stappen werden ondernomen om preventief op te treden.
Skalians in het binnenland, kwikvervuiling van onze rivieren en grondwater, ontbossing, kustafslag bij Weg naar Zee, alle soorten “-incidenten” in onze groenten en vlees…. Al decennia lang trekken klokkenluiders aan de alarmbel. Toch zijn we niet veel verder gekomen en is er door voorbije regeringen geen effectief beleid gevormd om deze problemen die voor ons liggen effectief aan te pakken. Onze kinderen zullen hiervoor de tol moeten betalen.
Recent werden we opgeschrikt door het bericht over seksuele exploitatie van vermiste tienermeisjes, waarbij zelfs politieambtenaren waren betrokken. Met regelmaat lezen we verslaggeving over misbruik van jonge kinderen in de gezinssfeer en volgens ingewijden zijn de vele zaken die dagelijks de rechter passeren maar een tipje van de ijsberg. In Suriname is er ook bijvoorbeeld weinig of geen wettelijke mogelijkheid om een misbruikt kind onmiddellijk uit het gezin weg te halen en in een veilige omgeving te plaatsen. Het ontwrichtende effect van misbruik manifesteert zich vaak pas veel later in de samenleving. De cijfers zijn er dus, maar toch werd er bijna geen beleid gemaakt op dit vlak. Ook hiervoor betalen onze kinderen straks de tol.
Elke regering moet voor haar beleid steunen op wetenschap, op onderzoek, op cijfers.
Twee cruciale factoren spelen hierbij een grote rol:
- Wat en hoe wordt gemeten?
- Welke belangen doorkruisen het beleid?
Nog recent gaf president Santhoki aan dat we straks een vaccinatiepaspoort nodig zullen hebben. Daartoe schijnt er nu, vanwege het aantal besmettingen, meer dan voldoende reden te zijn. En op 27 april drong ook US President Biden aan op massale vaccinatie om de medemens te beschermen en feliciteerde zijn Centers for Disease Control and Prevention (CDC) met hun inzet hiervoor.
Vreemd genoeg schijnen zowel de WHO als de CDC er geen rekening mee te houden dat eerder onderzoek al aantoonde dat bij griepvaccinatie de gevaccineerde personen wel 7-8x meer virale partikels uitademen dan niet gevaccineerden.
Afgezien van het feit dat elk van de gebruikte COVID 19 injecties niet eens het stadium van klinisch onderzoek heeft afgerond en we dus ook niet kunnen weten wat op lange termijn de eventuele negatieve effecten ervan zullen zijn, is vaccineren in tijden van een epidemie of pandemie volgens de medische handboeken alvast completely not done. Niet enkel kan het resulteren in de creatie van nieuwe resistentere varianten – wat we blijkbaar ook zien gebeuren – maar het verhoogt het risico op besmetting.
En dat brengt ons dan weer bij de cijfers over besmetting. Want die worden gemeten aan de hand van de ondertussen veel besproken rt- PCR test. Recent moest Marion PK Koopmans aan NPO journaal[i] toe te geven dat er echt wel wat schort aan die test. Zij is een van de oorspronkelijke medeauteurs van het Corman-Drosten rapport dat de basis is voor het gebruik ervan.
Al in november 2020 vroegen een aantal onafhankelijke wetenschappers aan Eurosurveillance[ii] om dit rapport en de werkwijze terug te trekken. Het zou bol staan van verkeerde aannames en methodologische fouten. Dezelfde vraag werd opnieuw en dringender aan Eurosurveillance gesteld op 17 maart jl., nu door een nog grotere groep wetenschappers, waaronder Nobelprijswinnaars.
Laten we nu al in gedachten houden dat de heer Drosten de grootste aandeelhouder is van het bedrijf dat deze tests produceert. Rechtspraak in verschillende landen leidde al tot de conclusie dat de test niet het effect heeft wat we ervan zouden mogen verwachten.
Het grote probleem is dat de PCR test enkel een segment RNA meet waarvan men veronderstelt dat dit afkomstig is van SARS-Cov 2 virus. Wat eenvoudig voorgesteld bestaat een virus uit 30.000 tot 40.000 elementen en meten we slechts een stukje van 300 a 400 elementen. Wat we meten kan net zo goed afkomstig zijn van een vroegere infectie of zelfs een stukje van je eigen immuunsysteem als reactie op een vroegere infectie. Dat zou dan weer de vele a-symptomatische besmettingen verklaren die we elke dag ook meten. Dus dagelijks lezen we over een massa aan besmettingen, maar wat vertelt het ons precies?
Je kan natuurlijk niet ontkennen dat er mensen sterven, ook aan Corona. Dat is heel naar, vooral voor de nabestaanden. Maar, dagelijks sterven er mensen. Het sterftecijfer voor hart- en vaatziekten ligt minstens 5x hoger dan dat van Corona 19.
En daar heb je weer dat spraakmakende rapport in opdracht van de WHO. Die publicatie [iii] van John P.A. Ioannidis, één van de meest geciteerde wetenschappers, in het Library of Medicine, maart 2021, toont aan dat het IFR ( Infection Fatality Rate of sterftecijfer bij infectie) slechts 0,15% bedraagt.
Dat is te vergelijken met een doorsnee griep en plaatst alvast grote vraagtekens bij alle beleidsmaatregelen en protocollen met betrekking tot dit virus. En die worden dan ook meer en meer in vraag gesteld. Hier en daar zie je informatie over plaatsen waar de WHO-maatregels niet worden gevolgd. Zweden is alvast een goed voorbeeld. Een recent YouTube filmpje[iv] toont de stranden bij Rio de Janeiro. Tienduizenden mensen genieten volop van zon en zee in een ontspannen vakantiesfeer.
Dagelijks worden we overspoeld met cijfers over besmettingen en doden. Cijfers liegen niet, mensen wel. Hoe wordt beleid bepaalt? Wie heeft belangen en wie kan beleid doordrukken?
In onze moderne wereld, ook in Suriname, is er onmiskenbaar een grote lobby tussen het bedrijfsleven en de politiek. Daar spelen persoonlijke belangen en achterliggende agenda’s een rol. Belangen waarvoor de burger uiteindelijk de tol zal moeten betalen.
Bronnen:
[i] https://rumble.com/vfob57-breaking-pcr-test-van-de-baan-en-de-nl-subtitles-included.html
[ii]https://www.researchgate.net/publication/346483715_External_peer_review_of_the_RTPCR_test_to_detect_SARS-CoV-2_reveals_10_major_scientific_flaws_at_the_molecular_and_methodological_level_consequences_for_false_positive_results
[iii] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33768536/
[iv] https://www.youtube.com/watch?v=0v_uSs79YBw
