“VARKENSVLEES HOORT NIET THUIS IN HET MENSELIJK LICHAAM”

Last updated Sep 19, 2019

Varkensvlees is het meest gegeten vleesproduct ter wereld, maar is in principe niet geschikt voor menselijke consumptie. Het varken is geschikt als grondstof voor niet-consumptieproducten, maar als voedsel is dit vlees zeer af te raden.

Wanneer je geconfronteerd wordt met de feiten dat in onze consumptiemaatschappij het varken ook gebruikt wordt als een grondstof van industriële producten, dan komt dit waarschijnlijk ongeloofwaardig over. Sommige producten blijven dicht bij hun oorspronkelijke verschijningsvorm, terwijl andere niet meer te herleiden zijn. Het varken is te vinden in minstens 185 niet-vleesproducten, van badzeep tot hartkleppen. Het overgroot deel van de nietsvermoedende wereld ziet varkens als lekker stuk vlees dat niet mag ontbreken op onze feestjes.

Varkens zijn aaseters die alles wat op hun pad komt verorberen. Deze alleseters (omnivoren) hebben op hun menu zelfs kankergezwellen, uitwerpselen en bedorven voedsel staan. Een varken is van nature een biologische stofzuiger. Het lichaam van varkens is letterlijk een opslagplek voor gifstoffen. Het vet van varkens absorbeert alle gifstoffen dat het binnenkrijgt. Het vlees van een varken is tot maximaal dertig keer giftiger dan rundvlees. Consumeert u varkensvlees dan krijgt u deze gifstoffen ook binnen. Het varken draagt ten minste 30 ziekten bij zich die gemakkelijk kunnen worden overgedragen op de mens.

Het vlees van varkens heeft dubbel zoveel vet als rundvlees. Het veelvuldig eten van varkensvlees leidt tot een verhoogd cholesterolgehalte en de risico op hartziekten. De kans op een hartaanval wordt verhoogd met de consumptie van varkensvlees.
Varkensvlees bevat veel histamine, wat allergische reacties kan bevorderen of uitlokken. Varkensvlees bevordert een waaier aan allergische processen, van netelroos (galbulten) tot en met hooikoorts. Het vergroot de kans op ontstekingsprocessen zoals abcessen, steenpuisten, darmontstekingen, aderontstekingen en eczeem.
Door de hoge concentratie van zwavel in varkensvlees veroorzaakt dit bij veel mensen bot- en gewrichtsklachten, zoals reuma en artrose. Bij artrose verandert het kraakbeen met klachten als stijfheid en gewrichtspijn.
Varkensvlees bevat bepaalde eiwitten, die vanwege hun structuur snel rotten in je darmen. Bij dit rottingsproces komen gifstoffen vrij die erg belastend zijn voor de darmen, lymfe, bloed, lever en voor alle ontgiftings- en uitscheidingsorganen.
Varkens zitten inwendig vol met parasieten waaronder trichine en lintworm. Deze parasieten verlaten het spijsverteringskanaal, nestelen zich in de weefsels van het lichaam en zijn niet meer weg te krijgen. Des te vaker je ermee wordt besmet, des te ernstiger de klachten zullen zijn. De varkenslintworm komt het menselijk lichaam binnen tijdens de consumptie, gaat op reis, nestelt zich in weefsels en is daardoor gevaarlijk.

Christien Meindertsma deed drie jaar lang onderzoek en stuitte op een wereld waar varkens een verbijsterende tweede leven kregen. De grondstoffen van het varken worden gebruikt in producten zoals: bad- en haarproducten, cosmetica, broodverbetermiddelen, halvarine, celbeton, remmen, verf, verfkwasten, lijm, porselein, bier, sigaret, munitie, biodiesel en hartkleppen. Meindertsma had het varken ontleed tot zeven categorieën; vlees, huid, beenderen, organen, bloed, vet en overig. Vervolgens is ze nagegaan waar de lichaamsdelen voor worden gebruikt.

In zeep zitten vetzuren van varkens, gemaakt van gekookt beendervet, als hardingsmiddel voor een parelachtig effect. Dit komt ook voor in shampoo, conditioner, anti-rimpel crème, body lotion, maar ook tandpasta. Fabrikanten geven deze informatie overigens niet graag prijs.
Haren van het varken, of eiwitten daaruit, worden gebruikt als broodverbetermiddel; proteïne uit varkenshaar geeft brood zijn zachtheid.
Onder het wegdek of gebouwen zou er weleens celbeton kunnen voorkomen; een heel lichte betonsoort waarin eiwitten van varkensbeenderen zit en die volledig herbruikbaar is.
Bij de Duitse treinen wordt een onderdeel van de remmen gemaakt van varkensbeendermeel.
In kaasgebak en allerlei soorten desserts, zoals chocolademousse, tiramisu, vanillepudding, wat gekoeld wordt in de supermarkt, zit varkensgelatine voor het uiterlijk.
De beenaarde, as van de varkensbeenderen, in een beenderporselein geeft het zijn doorschijnendheid en ook zijn sterkte voor het maken van de vormen.
In interieurontwerp is het varken heel goed aanwezig. Het wordt in verf gebruikt voor de textuur en de glans. In schuurpapier komt beenderlijm, de lijm tussen het zand en het papier, voor. In verfkwasten worden de varkensharen zeer geschikt geacht vanwege hun slijtvastheid.
In de industriële vleesverwerking worden stukjes vlees die niet als biefstuk verkocht kunnen worden, aan elkaar gelijmd met trombine uit varkensbloed tot een lange worst. Dit wordt ingevroren en in plakjes gesneden en alsnog als biefstuk verkocht. Dit gebeurt overigens ook met tonijn en coquilles.
Tijdens het brouwproces van bier ontstaan troebele delen. Om die eruit te krijgen, gieten sommige bedrijven het bier door een soort gelatinezeef van varkensmatriaal om de troebelheid weg te krijgen. Dit wordt ook gedaan bij wijn en vruchtensap.
Een Griekse bedrijf produceert sigaretten met hemoglobine (bloed) van varkens in de filters. Volgens dit bedrijf functioneert het filter als een kunstmatige long.
Sinds de jaren ’70 gebruikt men varkenscollageen om in rimpels te injecteren. De reden hiervoor is dat varkens erg veel op mensen lijken, dus het collageen ook. Collageen komt ook voor in aspirine.
In de wapenindustrie dient de gelatine uit de varkenshuid als geleidingsmiddel voor kogels.
Uit varkensorganen kunnen ook hartkleppen voor de mens gemaakt worden. De directeur van het Nederlands bedrijf, dat varkensmateriaal gebruikt voor menselijke organen, besloot om de hartklep niet bloot te stellen aan verder onderzoek, want hij wil zijn product niet geassocieerd zien met varkens.
Alles van varkens dat ‘onbruikbaar’ is wordt omgezet in brandstof; een duurzame energiebron.