RESHUFFLING KOMT ALS MOSTERD NA DE MAALTIJD
Auteur: Armand Snijders
President Chandrikapersad Santokhi zal in een van de komende dagen zijn al jaren beloofde reshuffling van zijn ministersploeg doorvoeren. Maar wat voor zin heeft dat nu nog? Het heeft meer iets weg van ‘als het kalf verdronken is, dempt men de put’.
Reeds bij het eenjarig bestaan van de regering was er sprake van dat er ministers vervangen zouden worden. Er was grote ontevredenheid over de verrichtingen van een aantal bewindslieden van het oorspronkelijke dreamteam dat Santokhi op 16 juli 2020 had gepresenteerd. Maar uiteindelijk draalde Santokhi, vooral onder zware druk van vicepresident Ronnie Brunswijk die er helemaal niets voor voelde om de kneusjes uit zijn partij het veld te laten ruimen.
Santokhi werd door Brunswijk echter wel gedwongen om Diana Pokie op het ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer (GBB) te vervangen door Donitha Vorswijk, die in tegenstelling tot haar voorganger wel naar de pijpen van de Abop-voorzitter wilde dansen. Santokhi wilde wel nog een onderzoek instellen naar beschuldigingen aan het adres van Pokie, maar dat leverde uiteindelijk niets op.
Daarna bleef het lange tijd stil en stapelden de problemen rond het functioneren van diverse ministers zich op. Maar Santokhi negeerde de aanzwellende roep om een reshuffling, opnieuw omdat Brunswijk en zijn Abop dwars lagen. Wel verving hij partijgenoot Saskia Walden van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie en liet haar plaats innemen door Rishma Kuldipsingh van Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken (AWJ).
De zwakke Walden werd verweten dat ze veel te weinig deed aan de prijsopdrijvingen in de winkels, maar haar opvolger is wat dat betreft niet veel beter. Overigens maakte Kuldipsingh’s opvolger bij AWJ, Steven Mac Andrew, zichzelf begin dit jaar niet populair door de toegezegde verhoging van het wettelijke minimumloon zonder duidelijke motivatie deels terug te draaien. Dus Santokhi had zich met deze mutaties alleen maar meer problemen op zijn hals gehaald.
Nadien stapten nog drie ministers op: Armand Achaibersing van Financiën en Planning, die op eigen verzoek vertrok en NPS’ers Marie Levens van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur en Silvano Tjong-Ahin van Ruimtelijke Ordening en Milieu die in februari van dit jaar hun biezen moesten pakken nadat hun partij uit de coalitie was gestapt. Dus in de eerste drie jaar zijn in totaal reeds vijf ministers vervangen, alleen niet door een reshuffling.
En hoewel deze na vele loze aankondigingen van regeringszijde er nu echt aan zit te komen -niet in de laatste plaats omdat Brunswijk daar nu wel voorstander van is-, kun je je afvragen of het vervangen van pionnen nog wel zin heeft als het echte probleem duidelijk niet wordt aangepakt. En dat is het volledig ontbreken van transparant beleid en krachtig leiderschap. Daardoor zal de ‘tweede helft’ vooral veel van hetzelfde worden maar met nieuwe gezichten.
Betwijfeld kan trouwens worden of er nog mensen hun zorgvuldig opgebouwde reputatie op het spel willen zetten en zelfs te grabbel willen gooien door op de haperende trein te springen.
Minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking (Bibis) liet doorschemeren dat Santokhi nu eindelijk een knoop heeft doorgehakt over wie moet gaan en wie mag blijven. “Ik laat het reshuffelen van ministers over aan de president en de vicepresident”, zo zei hij. Dat is een hele vreemde opmerking, want het is helemaal niet zijn taak om zich daarmee te bemoeien. Dat is zelfs uit den boze omdat hij zelf deel uitmaakt van de ministersploeg.
Met name binnen zijn eigen partij, de VHP, wordt de roep steeds luider dat vooral hÍj moet vertrekken. Hij wordt door zijn herhaaldelijke geblunder beschouwd als aangeschoten wild en niet meer door de achterban gedragen. Maar de kans dat Santokhi Ramdin op een zijspoor zet, is heel erg klein. Hij is immers een van de weinige vertrouwelingen binnen het oorspronkelijke dreamteam die de president nog heeft.
Wie er dan wel zullen worden vervangen, is de grote vraag. Amar Ramadhin van Volksgezondheid en Riad Nurmohamed van Openbare Werken staan samen met Rishma Kuldipsingh naar verluidt bovenaan de lijst voor wat VHP-kopstukken betreft. Ook wil men eigenlijk af van Parmanand Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij, maar hij heeft teveel machtige sponsors achter zich en daardoor nog teveel invloed binnen de oranje partij.
Aan de kant van Abop/PL worden in ieder geval de namen genoemd van te veel Ramadan van Sociale Zaken en Volkshuisvesting, die onder meer verantwoordelijk wordt gehouden voor de slechte wijze waarop de koopkrachtversterking wordt verstrekt. En of ook Kenneth Amoksi van Justitie en Politie en Vorswijk van GBB worden vervangen, is helemaal afhankelijk van de bereidheid van Brunswijk. Want die zal uiteindelijk zijn zegen moeten geven, ook al is hij niet degene die daarover hoort te beslissen. Want dat is nog altijd Santokhi.
Maar wie er ook vervangen wordt, het zal weinig tot niets uitmaken voor de resterende regeerperiode. Het komt echt als mosterd na de maaltijd want in de afgelopen drie jaar is het kwaad al geschied. Nieuwe poppetjes zullen alle gemaakte fouten niet kunnen corrigeren en het land opeens wel in de vaart der volkeren brengen. Dus met of zonder reshuffling kan het volk vooralsnog alleen maar blijven dromen van betere tijden.
OPINIE
