“VISGRONDEN DREIGEN LEEGGEHAALD TE WORDEN”
De visserijsector maakt zich ernstig zorgen om de inspanningen die een Chinese maatschappij pleegt om de visgronden te mogen betreden met varende visverwerkingsfabrieken.
Het gaat om enorme schepen waarop 48 mensen ‘wonen en werken’. De schepen hebben een opslagcapaciteit van 200 ton vis en zijn uitgerust met motoren van meer dan 3000 pk. De twee schepen die om toestemming hebben gevraagd zijn afgekeurd door het Ministerie van Landbouw Veeteelt en Visserij (LVV), maar geluiden hebben de vissersorganisaties en verwerkers bereikt dat de Chinese ondernemer inspanningen pleegt om alsnog de visgronden te mogen betreden. De sector vreest dat indien de regering hen toestemming geeft er sprake zal zijn van roofbouw op de visgronden en deze binnen korte tijd leeggehaald worden. Van een duurzame visserijindustrie is er dan geen sprake meer en komen de eiwitvoorziening en werkgelegenheid van meer dan 10 duizend mensen in gevaar. Het gaat momenteel om twee schepen, maar de uiteindelijke bedoeling van de Chinese maatschappij is om zes van deze varende visverwerkingsfabrieken op de visgronden te stationeren. De andere vier zouden reeds in de buurt zijn.
Volgens Prahlad Sewdien, voorzitter van de Surinaamse Federatie van Agrariërs (SFA) kunnen de visgronden deze mate van visserij niet aan. De druk op de visstand is naar zijn inziens nu al erg groot vanwege de uitgifte van teveel vergunningen. Sommige delen van de visgronden zouden nu al zijn leeggehaald. Indien de Chinese vaartuigen toestemming krijgen activiteiten te ontplooien zal daarmee het lot van de sector bepaald zijn.
“Geluiden hebben ons bereikt dat er momenteel een zware lobby gaande is bij de overheid om deze boten toch hier te houden en men is bezig een nieuwe type visserij te ontwikkelen wat wij noemen The Midwater Trawl Fisheries”, zegt Sewdien.
Dit is een vorm van industriële visserij die superonverantwoordelijk is. “De boten kunnen huisvesting bieden aan 48 man. Dit is voor ons ongekend. Wij zitten op maximaal 10-12 op de wat grotere boten. De boten hebben een motorvermogen van 3084 Pk. Maximaal wat toegestaan is in Suriname is 500 Pk. Die boten hebben een fabrieksruimte aan boord met een opslagcapaciteit van 200 ton vis. Voor ons is ook dit ongekend. Zoals de minister ons rapporteerde is er geen vistuig aangetroffen op de boten en ook geen dieptemeter en GPS, maar ooggetuigen hebben verklaart dat ze hebben gezien dat al deze spullen van de boten zijn weggehaald”, zegt Sewdien. Hem bekruipt het gevoel dat het vistuig is weggehaald ter voorkoming van inbeslagname of een reprimande aangezien de kans groot is dat het om materiaal gaat dat niet toegestaan is op de visgronden.
Udo Karg, voorzitter van de Suriname Seafood Associatie (SSA), schaart zich achter de bezorgdheid van de SFA. Hij vreest dat ook de bestaande verwerkingsindustrie in Suriname in het nauw wordt gedreven door de varende fabrieken. “De kranen die aan boord zijn, zijn geen kranen om een net binnen te halen of om een boot te lossen op de kade. Dat zijn kranen om die 200 ton die aan boord is over te hevelen op moederschepen die buiten komen. Dus niet eens consent en statistiek gaan we ontvangen voor vis die hier uit onze wateren wordt weg geroofd”, aldus Karg.
UNITEDNEWS
