SPANNINGEN OP BRAZILIAANSE OLIEVELDEN NA ONTDEKKINGEN IN SURINAME EN GUYANA

De ontdekking van olievoorraden in buurlanden Guyana en Suriname veroorzaakt een stormloop naar ‘zwart goud’ aan de noordkust van Brazilië.

De wedloop gaat echter niet tussen oliemaatschappijen. De strijd vindt plaats tussen de oliesector en milieuactivisten, en verdeelt zelfs de regering van Luiz Inácio Lula da Silva. De reden is de relatieve nabijheid van het Amazone-regenwoud en de monding van de Amazone-rivier. Het stuk dat loopt van Rio Grande do Norte naar Amapá wordt de Braziliaanse equatoriale marge genoemd en omdat het een voortzetting is van de kust van Guyana en Suriname, hebben de bekkens vergelijkbare geologische kenmerken. In deze twee landen werden oliereserves ontdekt die naar schatting 13 miljard vaten bedroegen.

De meest conservatieve schattingen van het Ministerie van Mijnbouw en Energie (MME) zijn dat de Braziliaanse kant ongeveer 10 miljard commercieel winbare vaten heeft. Ook econoom Adriano Pires, directeur van het Brazilian Infrastructure Center (CBIE) en een van de belangrijkste adviseurs van de sector, werkt met dit nummer.

De MME is echter van mening dat de Braziliaanse equatoriale marge evenveel olie zou kunnen bevatten als Guyana en Suriname, of zelfs meer, en daarmee de 13 miljard vaten zou overschrijden.

Het totale olievolume dat zich in diepe wateren kan bevinden, is doorgaans veel groter. Volgens CBIE zou dit 30 miljard vaten kunnen bereiken. Wat voor de sector echter telt, zijn de ‘winbare’ vaten, die als commercieel levensvatbaar worden beschouwd.

Het volume van 10 miljard winbare vaten dat in de MME- en CBIE-rekeningen wordt beschouwd, ligt zeer dicht bij de bewezen pre-zoutreserves – 11,5 miljard vaten, volgens de meest recente gegevens van het National Petroleum, Natural Gas and Biofuels Agency (ANP), verwijzend naar tot eind 2022. Het is geen toeval dat de equatoriale marge wordt behandeld als een ‘nieuw voorzout’ – niet vanwege de locatie van de afzettingen, maar vanwege hun potentiële omvang.

In totaal heeft Brazilië vandaag de dag bijna 15 miljard vaten aan bewezen reserves. In iets meer dan tachtig jaar productie heeft Brazilië al ongeveer 23 miljard vaten olie uit de ondergrond gehaald.

Degenen die het gebied als een nieuw eldorado zien, beschouwen het misschien wel als de laatste grote kans om olie in grote hoeveelheden te produceren en van deze rijkdom te genieten, voordat de vraag mogelijk afneemt als gevolg van de energietransitie. Het wordt ook gezien als een kans om inkomen en sociale ontwikkeling te genereren.

Milieuactivisten daarentegen beweren dat het tempo van deze race geleid moet worden door sociaalecologische ijver. Voor hen zijn de risico’s van een olieramp en de gevolgen voor de omgeving nog onduidelijk. Het Amazonewoud is het grootste Braziliaanse bioom en herbergt unieke en bedreigde diersoorten, zoals rivierdolfijnen en zeekoeien, maar ook populaties quilombola’s, rivierbewoners en inheemse volkeren.

De kern van de discussie ligt momenteel in het ‘FZA-M-59’-blok, dat in 2013 door Petrobras werd verworven in de 11e ANP-biedronde. Het ligt in het Foz do Amazonas-bekken, een van de vijf bekkens aan de equatoriale rand – de andere zijn Pará-Maranhão, Barreirinhas, Ceará en Potiguar.

Eigenaar van de concessie, Petrobras, vroeg Ibama om een ​​milieuvergunning om een ​​put te boren en het potentieel en de commerciële haalbaarheid van de olie daar te onderzoeken. Vooralsnog is het verzoek afgewezen.

Als de relevante aanwezigheid van olie wordt bevestigd, is het staatsbedrijf van plan in de komende vijf jaar in totaal zestien putten in de regio te boren en 3 miljard dollar te investeren. Het bedrag is bijna de helft (49%) van alle verkennende investeringen die het staatsbedrijf in die periode heeft gedaan. Met andere woorden: een groot deel van de inspanningen voor de toekomstige olieproductie van het bedrijf is geconcentreerd in de equatoriale marge.

Volgens de MME beschikt het gebied momenteel over 41 blokken met concessiecontracten voor de exploratie en productie van olie en aardgas. Er worden ook 81 exploratieblokken aangeboden, eveneens onder concessie, in de permanente aanbiedingsaankondiging.

Andere oliemaatschappijen hebben in de ronde van 2013 concessies in de regio verworven, maar de moeilijkheid bij het verkrijgen van milieuvergunningen bracht hen ertoe projecten op te geven of op te schorten. Volgens ANP zijn er tegenwoordig slechts kleine productievelden, in ondiepe wateren, aan de equatoriale rand, allemaal gelegen in het Potiguar-bekken. Er zijn nog geen ontdekkingen gedaan die vergelijkbaar zijn met die in Guyana en Suriname of zelfs aan de westelijke rand van Afrika, die geologische overeenkomsten vertonen.

UNITEDNEWS